[vc_row][vc_column][vc_column_text]
مقدمه
MongoDB و MySQL هر دو دیتابیس های بسیار عالی با عملکردی فوق العاده هستند. به طورکلی کارکرد آن ها با توجه به زمینه ای که در آن مورد استفاده قرار می گیرند، تعیین می شود. بنابراین درک کاربرد آن ها در زمینه های مختلف، ضروری تر از مقایسه ی صرف مزایا و معایب آن هاست. در این مقاله، ویژگی ها، تفاوت ها و مزایای اصلی استفاده از MongoDB و MySQL را بررسی می کنیم. بنابراین برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این پایگاه داده ها و نحوه ی انتخاب MongoDB یا MySQL در ادامه ی مقاله با ما همراه باشید.[/vc_column_text][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
MySQL چیست؟
MySQL یک RDBMS (مخفف Realational Database Management System) اوپن سورس است. اگر بخواهیم با جزئیات بیش تری صحبت کنیم، RDBMS برنامه ای بسیار مفید و پرکاربرد برای به روزرسانی، مدیریت و تدوین پایگاه داده های رابطه ای است. پایگاه داده‌ی رابطه ای نوعی پایگاه داده است که بر اساس مدل رابطه ای طراحی و ایجاد شده باشد. MySQL، PostgreSQL و SQL، RDBMهایی هستند که هر کدام به نوعی متفاوت با یکدیگر عمل می کنند.
یکی از محبوب ترین RDBMSهای اوپن سورس، MySQL است که در سال ۱۹۹۵ انتشار یافته است. بنابراین دارای سال ها اعتبار بوده و قابلیت اطمینان بالایی دارد. علاوه بر این، استفاده از آن نیز نسبتا آسان است. از آن جایی که اسکیمای این پایگاه داده بر اساس شرایط و قوانینی خاص از پیش تعریف شده است، داده ها در سطر‌ها و ستون هایی سازماندهی شده و روابط بین فیلد‌های مختلف جداول نشان داده می‌شود.[/vc_column_text][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
MongoDB چیست؟
MongoDB نیز اوپن سورس بوده و بر خلاف MySQL یک پایگاه داده ی سند گرا است. این پایگاه داده، به جای جداول و روابط بین آن ها، اسناد را در مجموعه هایی ذخیره می کند. هنگام استفاده از MongoDB، اسکیمای داده ثابت نیست. بدین معنا که این امکان وجود دارد که بتوانید ویژگی های اسناد یک مجموعه را اصلاح یا حذف کنید. در واقع اسناد می توانند در یک مجموعه باشند و در عین حال ساختار‌های کاملا متفاوتی داشته باشند.[/vc_column_text][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
مقایسه ی MongoDB و MySQL: تفاوت ها
همانطور که قبلا نیز گفته شد، تفاوت اصلی این دو دیتابیس اوپن سورس این است که mySQL یک پایگاه داده ی رابطه ای است اما MongoDB پایگاه داده ای سند گرا است. در ادامه موارد اسکیما، ظرفیت، کارایی و سرعت، امنیت و زبان کوئری (پرس وجو) در رابطه با این دو پایگاه داده را بررسی خواهیم کرد تا در نهایت به این مورد بپردازیم که در چه شرایطی باید از MongoDB یا MySQL استفاده کرد.[/vc_column_text][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
اسکیمای داده و ظرفیت
در MongoDB داده درجفت های کلید-مقدار همانند اسناد JSON نمایش داده می شود و به پایگاه داده اجازه داده می شود محدودیت های کمتری با توجه به نوع اسکیما داشته باشد. این امر برای داده هایی که پتانسیل رشد سریع یا تغییرات دیگر را دارند، می تواند بسیار مفید باشد. علاوه بر این، MongoDB ساختاری از پیش تعریف شده ای ارائه می دهد که در صورت تمایل می توان از آن استفاده کرد. توجه داشته باشید که در مورد اسکیمای پایگاه داده ی MySQL چنین چیزی وجود ندارد. اما حتی اگر امکان تغییر اسکیما نیز وجود داشته باشد، تغییرات مانند پایگاه داده های سند-گرا انعطاف پذیر و پویا نخواهند بود. قبل از ذخیره ی هر گونه داده در MySQL ، به صورت اجباری نیاز به تعیین نحوه ی سازماندهی جداول و ستون ها از قبل وجود دارد. همچنین تغییر اسکیما نیازمند تجدید نظر دقیق در DDL (زبان تعریف داده) و DML (زبان مدل سازی داده) پایگاه داده خواهد بود.
MongoDB یا MySQL هر دو از مفاهیم DDL و DML استفاده می کنند. با این حال در پایگاه داده های رابطه ای، ایجاد DDL و DML حیاتی است. بر عکس، MongoDB دارای اسکیمای منعطف تری است، بنابراین مانند MySQL درمورد چگونگی ساختار داده ها سخت گیر نیست. این امر را شاید بتوان عیبی برای پایگاه داده ی MongoDB و مزیتی برای پایگاه داده ی MySQL در نظر گرفت. این مزیت در واقع ساختار‌مندی و تمیزی داده هاست که نقطه ی قوتی برای پایگاه داده ی MySQL محسوب می شود.
هر پایگاه داده ی MongoDB شامل مجموعه هایی است که با اسناد پر شده است. این اسناد می تواند شامل فیلد‌ها و انواع مختلفی از اطلاعات باشند. بنابراین امکان ذخیره ی اطلاعات در قالب اسنادی که از نظر محتوا و اندازه متفاوت هستند، وجود دارد. در MySQL به دلیل اینکه اسکیما محدود‌تر است، هر سطر جدول به ستون های یکسانی نیاز دارد که این امر مدیریت آن ها را هنگام کار با پایگاه داده های حجیم، بسیار دشوار می کند. بنابراین MySQL پایگاه داده های بزرگ و پیچیده را بر عکس MongoDB به راحتی اداره نمی کند. به عبارتی دیگر، پایگاه داده ی سند گرای MongoDB هنگام مواجهه با مقادیر متنوع و زیاد داده، نسبت به پایگاه داده ی رابطه ای MySQL بهتر عمل می کند.[/vc_column_text][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
کارایی و سرعت
MongoDB می تواند سریع تر از MySQL، حجم بیش تری از داده های ساختار‌یافته یا بدون ساختار را بپذیرد. با این حال فرض کنید کسب و کاری با حجم و تنوع داده ی نسبتا کمی کار می کند. در این مورد سرعت لزوما مورد توجه نیست چرا که سایر ویژگی ها (مانند قابلیت اطمینان و سازگاری داده ها) ممکن است بر سرعت اولویت داشته باشند. بنابراین مهم تر از مقایسه ی سرعت پایگاه داده ها، توجه به اینکه با توجه به نیاز‌های کسب وکار‌ها یا پروژه‌ها کدام یک، MongoDB یا MySQL، کارایی و عملکرد بهتری دارد، اهمیت بیشتری دارد.
MySQL حفاظت از حریم خصوصی و یکپارچگی داده ها را تضمین می کند و همینطور با توجه به اسکیمای خود و با استفاده از جداولی که انواع داده ها را سیستماتیک می کند، ساختار‌های پایگاه داده ی قابل اعتمادی ایجاد می کند و باعث می شود مقادیر به راحتی قابل جستجو شوند. با این حال قطعا گزینه ی مناسبی برای داده های بدون ساختار نیست. مهم ترین نکته در مورد پایگاه داده ی MySQL این است که به ساختار داده از قبل نیاز دارد که در برخی موارد ممکن است طراحی اسکیما برای داده های پیچیده را دشوار کند.
از طرفی دیگر، MongoDB عملکرد منعطف تر و سریع تری برای داده های بدون ساختار دارد. پایگاه داده های اسنادی هنگامی که طراحی اسکیما از قبل کار دشواری باشد، عملکرد خوبی دارند. با این حال اگر داده ها متنوع باشند، ایجاد شاخص ها بر روی صفات داده ها ممکن است چالش بر‌انگیز شود. بنابراین اسکیما ممکن است نیازمند بهینه سازی های مکرر باشد. در غیر این صورت، ممکن است مشکلاتی در رابطه با سازگاری داده ها ایجاد شود.[/vc_column_text][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
امنیت
MySQL از مدل امنیتی استفاده می کند که نیاز به احراز هویت کاربر دارد. این مدل همچنین می تواند در یک پایگاه اطلاعاتی خاص، امتیازاتی را از کاربر سلب کند یا امتیازاتی به او اعطا کند. علاوه بر این MySQL، برای انتقال داده از پایگاه داده ها به سرور، از ارتباطات رمزگذاری شده با SSL (یک پروتکل امنیتی) استفاده می کند. امنیت MongoDB شامل کنترل دسترسی مبتنی بر نقش (role-based access control) است که شامل احراز هویت و اجازه دسترسی است. علاوه بر این، در صورت تمایل می توان از TLS (Transport Layer Security) و SSL نیز برای رمزگذاری استفاده کرد.
MongoDB یا MySQL هر دو مدل های امنیتی ایمنی ارائه می دهند، اما اگر قابلیت اطمینان و سازگاری داده در پروژه ای در اولویت باشند، MySQL انتخاب مناسب تری است.[/vc_column_text][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
کوئری (پرس و جو)
MySQL هنگام درخواست اطلاعات از جدول یا ترکیبی از جداول پایگاه داده، از زبان پرس و جوی ساختار یافته (SQL) استفاده می کند. SQL محبوب ترین و پرکاربرد ترین زبان پرس و جو است که برای برقراری ارتباط با پایگاه داده، فقط به یک زبان تعریف داده (DDL) و یک زبان دستکاری داده (DML) نیاز دارد. از سویی دیگر، MongoDB از یک زبان پرس و جوی بدون ساختار استفاده می کند. برای درخواست داده یا اطلاعات از پایگاه داده ی اسناد JSON، ابتدا تعیین اسناد بر اساس ویژگی هایی که باید مطابق با نتایج باشند، ضروری است. به عبارت دیگر، برای واکشی داده ها از پایگاه داده ی MongoDB، باید عملیات پرس و جو انجام شود. برای انجام این کار، این تابع باید اعمال شود: db.collection.find()
MongoDB از چندین زبان مختلف مانند Python، Java،، C#، Perl، PHP، Ruby و JavaScript پشتیبانی می کند که با استفاده از آن می توان کوئری ها را ایجاد کرد.[/vc_column_text][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
در چه شرایطی از MongoDB یا MySQL استفاده می شود؟
به سختی می توان گفت کدام یک از این دو پایگاه داده بهتر است چرا که همه چیز به زمینه ای که در آن مورد استفاده قرار می گیرند، بستگی دارد. در واقع، MySQL و MongoDB سیستم های مدیریت سودمند و مفیدی هستند که کاملا متفاوت با یکدیگر عمل می کنند. بنابراین حتی اگر یکی از این پایگاه داده ها مناسب ترین گزینه برای یک کسب و کار یا یک پروژه ی خاص باشد، ممکن است بهترین راه حل برای پروژه ها و اهداف دیگر نباشد. البته برخی از شرکت ها برای انجام وظایف متمایز به هر دو سیستم تکیه می کنند. یکی از معدود موارد مشترک آن ها این است که هر دو اوپن سورس هستند و دسترسی به آن ها آسان است. علاوه بر این، هر دو دارای ورژن های تجاری با ويژگی های اضافی هستند. جدا از این شباهت ها، اساس عملکرد آن ها ماهیت رابطه ای و غیر رابطه ای آن هاست.[/vc_column_text][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
سخن آخر- MongoDB یا MySQL
MySQL دیتابیس رابطه ای اوپن سورس است، بدین معنا که داده های آن در جدول هایی سازماندهی شده اند که به شما امکان می دهد بخشی از داده را با سایر قسمت های آن مرتبط کنید. MongoDB هم یک دیتابیس اوپن سورس اما سند-گرا است، بدین معنا که رکورد‌ها را به هم مرتبط نمی کند و اسکیمای آن ثابت نیست و امکان ایجاد پایگاه داده ی پویاتر و انعطاف پذیرتر با ظرفیت بیشتری برای درج اطلاعات را فراهم می کند.
قبل از تصمیم گیری در مورد بهترین سیستم پایگاه داده، اولویت های کسب و کار و یا پروژه ی خاص باید مشخص شود. همانطور که گفته شد، MongoDB حجم بیشتری از داده ها را بهتر از MySQL مدیریت می کند. بنابراین، مناسب ترین گزینه برای خدمات مبتنی بر ابر، برنامه های مستعد رشد و تغییر و محیط هایی با حجم داده ی بالا است.
بر عکس، اسکیمای ثابت و ساختار یافته‌ی MySQL، نسبت به اکثر پایگاه های داده، سازگاری و قابلیت اطمینان بیشتری را ارائه می دهد. یکی دیگر از مزایای بزرگ استفاده از MySQL، امنیت بالای داده ی آن به دلیل تراکنش های سازگار با ACID است که مناسب ترین انتخاب برای برنامه هایی است که به این ویژگی اهمیت می دهند.
به طور خلاصه، MongoDB یا MySQL در صورت استفاده در زمینه ای که نیاز‌ها و خواسته های پروژه ها با مشخصات و ویژگی های سیستم ها مطابقت داده شود، عملکرد بسیار رضایت بخشی ارائه خواهند داد.[/vc_column_text][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row]
